ผักชีใบเลื่อย หรือ หอมเป ที่เพาะจากเมล็ด เริ่มเห็นโครงสร้างใบที่ชัดเจน #ผัก

ผักชีใบเลื่อย หรือ หอมเป ที่เพาะจากเมล็ด เริ่มเห็นโครงสร้างใบที่ชัดเจน #ผัก หอมเป ภาษากลาง หอมเป ภาษากลาง ผักชีฝรั่ง ถิ่นกำเนิด ภาคเหนือเรียก หอมป้อม ภาคอีสานเรียกหอมเป กลางใบ เป็นผักชีที่ใช้กว้างขวางที่สุด ทั้งใช้ใบแต่งกลิ่นอาหารไทย เช่น ลาบ ก้อย ผักชีฝรั่ง ผักชีใบ บักงูเงี้ยว ภาษากลาง บักผีผ่วน ภาษากลาง หอมเป ภาษากลาง ชื่อท้องถิ่น : ผักชีดอย ผักจีดอย ผักจีฝรั่ง หอมป้อมกุลา หอมป้อมกูลวา ห้อมป้อมเป้อ ผักหอมเทศ ผักหอมเป ชื่อวิทยาศาสตร์ : Eryngium foetidum L ชื่อวงศ์ : Apiaceae

บักงูเงี้ยว ภาษากลาง หอมเป ภาษากลาง Dan ดอกสะแบง ภาษากลาง ผักชีฝรั่ง เป็นพืชล้มลุก มีถิ่นกำเนิดในทวีปอเมริกาใต้ มีชื่อพื้นเมืองอื่น เช่น ภาคกลาง และทั่วไป ผักชีฝรั่ง ผักชีใบเลื่อย ภาคเหนือ ผักจี ผักชีดอย ผักหอมเทศ บักงูเงี้ยว

ดอกสะแบง ภาษากลาง หอมเป ภาษาอีสาน หอมเป ภาษากลาง ขอบใบมีรอยหยักเหมือนใบเลื่อย จึงเรียกกันว่าผักชีใบเลื่อย ท้องถิ่นอื่น ๆ ก็มีชื่อเรียกที่แตกต่างกันไป เช่น หอมเป หอมป้อมเป้อ ผักหอมเทศ เป็นผักที่มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว  บักผีผ่วน ภาษากลาง หอมเป ภาษากลาง ชื่อท้องถิ่น : ผักชีดอย ผักจีดอย ผักจีฝรั่ง หอมป้อมกุลา หอมป้อมกูลวา ห้อมป้อมเป้อ ผักหอมเทศ ผักหอมเป ชื่อวิทยาศาสตร์ : Eryngium foetidum L ชื่อวงศ์ : Apiaceae